کد مطلب:23817 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

كسي كه در رابطه با ايمان به خدا دچار بحران روحي مي شود چگونه به خود پاسخ دهد تا از پريشاني فكري نجات يابد؟

مسأله خدا و ايمان به او آن چنان روشن است كه پريشاني ندارد. اين نداي دروني انسان است فقط بايد مقداري شفاف تر شود. و از آنجا كه ما با موضوع برخوردي نامنظم داريم پريشاني و بحران دست مي دهد.
علي((عليه السلام)) فرموده اند: وقتي پاسخ ها زياد مي شوند حقيقت و صواب پنهان مي ماند. حقيقت اين است كه ما خود و جهاني را احساس مي كنيم كه آفريننده آن نيستيم.
پس كيست؟!
اگر مادّه باشد، تركيب دارد، اجزاء دارد و اين شاهد نياز و وابستگي است پس بايد كسي برتر باشد او در قرآن چنين توصيف شده است:
احمد = بي تركيب
صمد = بي نياز
لم يلد و... = نامحدود
و لم يكن له كفو = بي مانند
اين وجود بي نياز و نامحدود مي تواند تحليل آفريدگار و آفرينش باشد. در سوره حمد نيز ويژگهايي مطرح مي شود كه اشتياق و محبّت انسان را به خداوند برمي انگيزد مثل رحمت و مهرباني و پرورش(رب) او. به راههاي فرعي نبايد وارد شد. يك وجود بي نهايت و نامحدود قابل تصوّر در ذهن محدود ما نيست و همين لطف موضوع است. انديشه بيشتر، خواندن حالات مؤمنين و خاطرات ايماني آنان قرائت قرآن به ثبات و آرامش مي انجامد.

( بخش پاسخ به سؤالات )